Your heart will die with me IV

Paring:AoixUruha
Part: IV/?Ostrzeżenia:Nie dla osób z cukrzycą...
Inspiracja muzyczna: Protoplasm-Rentrer en Soi, Ark in the storm-D'espairsRays.
Od autora: Pisane w czasie burzy,na telefonie,bo prąd wysiadł. Chwile grozy,kiedy w moim pokoju zrobiło się jasno,jak w dzień,przez błyskawice ♥.
______________


Burza.
Burza nad Tokyo...
Kolejna burza oznaczała kolejną nieprzespaną noc.
Właściwie lubiłem burzę. Była niebezpieczna ,ale też piękna.
Jak Kouyou...
                                                ***
Kolejny błysk...Grzmot...Błysk...Jakiś dziwny hałas..Grzmo..
Szybko podniosłem się z łóżka udać się na poszukiwania  źródła hałasu i domyślając się już przez kogo został wywołany...

Wchodząc do kuchni,zobaczyłem zawartość górnej półki (gdzie zazwyczaj trzymam leki) na podłodze i Uruhę,opartego o blat stołu.

-K'you...-Powiedziałem cicho,podchodząc i obejmując go w pasie.

-Nie! Zostaw mnie! Jestem...

-Zmęczony...Tak,wiem..Dlatego teraz grzecznie wrócisz do łóżka.
-Nie! Yuu! Jestem obrzydliwy! Nie dotykaj!!-Próbował mi się wyrwać,ale ani myślałem go puszczać.

-Uspokój się...Może chce...

-Ajj!-Szatyn aż podskoczył kiedy rozległ się kolejny grzmot,łapiąc się mnie kurczowo.

-Boisz się?-Pogładziłem jego zmierzwione włosy.

-Ymh..

-Dlatego nie śpisz i od tygodnia buszujesz mi w szafkach?-Nie odpowiedział. Delikatnie pogłaskałem go po plecach.-Zostanę z Tobą...

-Nie. Daj mi tylko tabletki i idź się położyć.

-Nie.-Poczułem jak wbija mi paznokcie w skórę.-Nie. 

-Ale...

-Powiedziałem coś. 

-Aż taką satysfakcję,sprawia Ci patrzenie jak cierpię?!-Zaczął szlochać.

-Nie,ale wolę to niż żebyś zaczął brać.

-Ale...Tylko..Jedną..Proszę...-Spojrzał na mnie błagalnie,przez co wyglądał jak zbite szczenię.

-Dobrze wiemy,że na jednej się nie skończy...Chodź Uru...-Złapałem go za nadgarstek.

-Nie!..Nienawidzę Cię Shiroyama!-Próbował się wyszarpnąć.

Powoli się do niego obróciłem.

-Wiem.-Powiedziałem patrząc w jego zapłakane oczy i ciągnąć go za sobą.

Usadowiłem go na kanapie i podałem gitarzyście moją szarą bluzę.

-Po co?

-No już,zakładaj.
Na szczęście posłuchał mnie za pierwszym razem. Ciuch był na niego trochę za duży,jednak w połączeniu z czarnymi bokserkami,prezentował się niezwykle sekso...

-Aoi?...Aoi!!

-No co?

-Czemu...się tak gapisz.

-Nie gapię...Chodź.

                                                        ***
-No Ty sobie chyba kurwa żartujesz...Na balkon w czasie takiej burzy?!-Popatrzył na mnie jak na wariata.

-Ale dzięki temu przestaniesz się bać burzy...-Powiedziałem,próbując go wyciągnąć,niby przypadkiem dotykając jego uda. Drgnął nieznacznie,bacznie mi się przyglądając.

-Nie ma mowy! 

-Eh...Czyli dobrowolnie nie wyjdziesz tak?-Zapytałem dalej ciągnąc go za rękę.

-Tak.-W tym momencie nocne niebo rozświetliła błyskawica,a ja wykorzystując element zaskoczenia,wziąłem młodszego na ręce.

-Ej baka,co robisz?! Puść mnie!!-Wydarł się na mnie,okładając pięściami. Na moje szczęście Śliczny nie umiał nawet porządnie przywalić.

-Cicho być,bo cię "przez przypadek" upuszczę!

Podziałało.

Wyszliśmy na balkon i zaczęliśmy oglądać wyładowania atmosferyczne.
Oczywiście z początku Takashima nawet nie chciał spojrzeć i narzekał na upadające na nas krople deszczu,trzymając się mnie jak mała małpka. 

Zacząłem uspokajająco go głaskać i po pewnym czasie trochę się uspokoił.

-Staniesz sam?-Zapytałem,kiedy zaczęły mi drętwieć ręce.
Pokiwał głową.

-Ale...Mogę się Ciebie trzymać?

-Głupie pytanie...Postawiłem go na ziemi i trochę nie pewnie objąłem ramieniem.

Usłyszeliśmy kolejny,mocniejszy grzmot. Młodszy pisnął jak dziewczyna,wtulając się w mój tors.

-Myślę,że polubiłbyś burzę.

-Hm? A Ty ją lubisz?-Spojrzał na mnie swoimi pięknymi,brązowymi oczami.

-Tak. Jest niebezpieczna...Ale też piękna.-Uśmiechnąłem się lekko.-Jak Ty.-Dodałem w myślach.

-Wiesz Yuu..Chyba nigdy Cię nie zrozumiem...

-Wiem.-Szturchnąłem go delikatnie w bok,na co odpowiedziało mi jego ciche prychnięcie.
Staliśmy tam jeszcze trochę,dopóki Śliczny nie zaczął kichać.

-Ugh..Co ja z Tobą mam...Nie poparz się tylko.-Podałem mu kubek gorącej herbaty.

-Widzisz? Mogłeś mnie nie ciągać po balkonach...-Zrobił naburmuszoną minę.

-Oj,no dobrze...Wynagrodzę Ci to jakoś...Chcesz iść na zakupy?

-Tak,ale...

-Ale?

-Bo ja kasy nie mam....-Spuścił wzrok.

-Nie martw się,ja stawiam.-Rozłożyłem się wygodnie obok niego.

-Dziękuję Ci. - Przytulił się do  mnie.-Ale ja tak nie mogę...Już i tak za dużo dla mnie robisz. 

-To uznaj to jako prezent.
-Dziękuję....Jesteś dla mnie da dobry.Ale po co?- Położył głowę nam moim torsie i ziewnął.

-Bo tak. A teraz śpij.

-Ale...

-Śpij,Ty mała mendo,albo Cię połaskotam.
-Dobranoc.-Powiedział i rzeczywiście po paru minutach chyba na mnie zasnął.
-Śpisz?-Zapytałem chcąc potwierdzić swoje przypuszczenia.

Nie dostałem odpowiedzi.

-K'ou...pytałeś po co to robię...Odpowiedź jest prosta.Chcę,żebyś wreszcie był szczęśliwy,przy mnie.Nigdy się o tym nie dowiesz...Ale zależy mi na Tobie o wiele bardziej niż myślisz.-Musnąłem ustami jego czoło i pierwszy raz od długiego czasu udało mi się spokojnie zasnąć.